Hey juf, kijk eens naar mijn kind!

Eén leraar op meer dan twintig 6- en 7-jarigen. En ze dan allemaal leren lezen en schrijven. Het blijft knap dat die juffen en meesters dat kunnen. Maar krijgt jouw kind wel genoeg aandacht?

Misschien heb jij dat spring-in-‘t-veld-kind dat regelmatig de klas op stelten zet. En vraag je je af: ziet de leraar wel dat hij onder dat stoere gedrag eigenlijk heel lief en onzeker is? Of misschien heb je juist dat kind dat nooit wat zegt en helemaal niet de behoefte voelt om zich te laten gelden in de klas. Dan vraag je je wellicht af of de juf wel doorheeft dat je kind er ook nog is. Nina: “Mijn dochter Charlie is verlegen, ze zal niet snel de aandacht naar zich toetrekken. Een lekker makkelijk kind voor de juf. Maar soms vraag ik me af of ze wel voldoende aandacht krijgt doordat ze zo ‘braaf’ is. Charlie vindt het heerlijk om een praatje met haar juf te maken, maar die is meestal druk met kinderen die zich misdragen of extra hulp nodig hebben.”

Dertig belangrijke kinderen

Het lijkt een onmogelijke opgave om in een groep met zoveel kinderen elke leerling een-op-een-tijd te geven. En eerlijk? Het is ook niet echt mogelijk. De manier waarop leraren er juist in slagen om een hele groep kinderen te onderwijzen, is dat ze het klassikaal doen, en soms in groepjes. Maar individuele aandacht voor jouw kind moet je niet te veel verwachten. En zeker als jouw kind een makkelijke leerling is, die toch wel lekker meedoet, kan het zijn dat de leraar meer tijd kwijt is aan anderen. Juf Debbie: “Het hangt er wel vanaf hoe groot de groep is, hoe de dynamiek in de groep is – zijn er veel kinderen die extra aandacht vragen of niet – en of er extra handen zijn zoals een klassenassistent of stagiair. Maar we kunnen niet een kwartier lang met één kind bezig zijn. Ik snap dat ouders vooral hun eigen kind zien, dat is logisch. Maar wij leraren zien dertig belangrijke kinderen. Individuele aandacht is gewoon heel lastig.”

ADHD

Nu is het niet per se erg dat je kind vooral klassikaal aandacht krijgt. Het is namelijk hartstikke nuttig om te leren functioneren in een groep – wachten op je beurt enzo – en de meeste kinderen vinden het nog leuk ook. Problematisch is het pas als je kind extra begeleiding nodig heeft, maar de juf dat niet kan geven. Dat merkte Joanna, haar zoon Sam van zeven heeft zware ADHD. “Sams kleuterjuf zag hem echt, dat hielp. In groep 3 had Sam heel veel pech, net als zijn klasgenoten: veel wisseling van juffen, een leraar die overspannen werd…ik vergelijk adhd-kinderen weleens met kanariepietjes in de kolenmijn: aan hen zie je het meteen als er iets mis is. Sam flipte vaak en zat alleen maar apart. Op een gegeven moment is hij gaan weglopen omdat hij het zo rot vond op school, terwijl Sam van nature een ontzettend vrolijk kind is. We zijn toen met de school om tafel gegaan. Bespreekbaar maken wat er mis gaat, is heel belangrijk.”

We denken dat je dit ook leuk vindt

Heb je vragen of wil je meer weten over Edukans?

Bekijk de veelgestelde vragen of bel ons op 033 460 6010