17 mei 2018

BLOG – Edukans liet mij zien hoe ik onze vele mogelijkheden kan koesteren

Stagiaire Esmée Das (21) constateert dat de druk om in deze tijd een jong volwassene te zijn immens is. “En soms verafschuw ik ons daarvoor: wat kan nu het voordeel zijn van wat we hier aan het doen zijn?” Ze schreef een blog over de tijd waarin we leven. Over burnouts, hoge werkdruk, maar ook over alle kansen die we krijgen. 

“Het lijkt allemaal zo gewoon. Ik ben naar de kleuterschool geweest, de basisschool, de middelbare school en nu ben ik bijna klaar met mijn opleiding Facility Management. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de kansen die ik had om te studeren in het buitenland, me op professioneel gebied te ontwikkelen tijdens stages en de keuze te kunnen maken voor wat ik echt graag wil en wat mij gelukkig maakt. Kortom, ik heb nu al zo onwijs veel mogelijkheden gehad, terwijl ik nog maar net begin met mijn carrière.

Met de steeds grotere invloed van social media lijkt het soms wel alsof alle jong volwassenen van mijn leeftijd het beste leven ooit hebben. We vieren het leven, hebben veel plezier en gebruiken alle kansen die we krijgen. Om onze status interessant te houden en er bij te blijven horen moeten wij dan ook de wereld rondreizen, school afmaken zonder fouten, zo gelukkig mogelijk zijn en dit goede leven vooral laten zien aan de wereld. De druk om een jong volwassene te zijn in deze tijd is in mijn ogen immens. En soms verafschuw ik ons daarvoor.

Burn outs en overwerkt

Een recent onderzoek van Metro neemt deze problemen onder de loep. 1.816 jongeren tussen de 18 en 36 jaar worden in dit onderzoek ondervraagd. Dit levert schokkende resultaten op: 63 procent van de jongeren heeft een psycholoog bezocht, 38 procent is op dit moment nog in therapie, 24 procent heeft de dagelijkse angst om een burn out te krijgen en 14 procent is overwerkt. De problemen waar deze jongeren mee lopen zijn een te hoge werkdruk, de druk van het sociale leven en het gevoel om perfect te moeten zijn in elk aspect. En wanneer ze niet perfect zijn komt de onzekerheid naar boven. Soms vraag ik mezelf af, waarom doen we onszelf dit aan? Wij zijn degene die deze omgeving creëren. En wat kan nu het voordeel zijn van wat we aan het doen zijn hier?

Reis van mijn leven

In april van 2017 heb ik de mogelijkheid gehad om mee te gaan met een World Teacher-reis van Edukans. Als niet-leraar (in opleiding) was ik natuurlijk best wel zenuwachtig voor mijn trip. Wat werd er van mij verwacht? Ik moest natuurlijk wel aan deze verwachtingen voldoen en zo perfect mogelijk zijn (ik behoor tot de hierboven beschreven groep jongeren). Samen met een groep andere World Teachers begon ik aan de reis van mijn leven. We verbleven twee weken in Malawi, Oost-Afrika, om scholen te bezoeken en ervaringen uit te wisselen met collega’s daar.

Dankbaarheid en waardering

Het is best lastig om te omschrijven wat je ervaart op zo’n reis. Allereerst voelen twee weken veel meer als twee maanden. Daarnaast; de omstandigheden daar. Er is een onwijs groot gat tussen wat ik erken als ‘normaal’ en wat zij ervaren als de dagelijkse gang van zaken. En tot slot denk ik dat je je niet kunt voorstellen hoe gelukkig en dankbaar de mensen zijn die in de genoemde omstandigheden leven. In deze twee weken heb ik mij compleet afgesloten van de buitenwereld (ik moest wel, er was helemaal geen internet, maar toch). Ik wist oprecht niet dat het mogelijk was om zo van het leven te genieten. Ik zag vrolijke gezichten die mij aan het lachen maakten. Ik zag zoveel dankbaarheid waardoor ik leerde om dingen meer te waarderen. Ik ervaarde een rust die ervoor zorgde dat ik zelf kalm werd. Waarom is er een 17 uur durende vlucht voor nodig om te worden wie je graag wil zijn? En waarom ontzeggen wij onszelf in deze samenleving om te zijn wie we graag zijn?

Rozengeur en maneschijn

Ik zeg niet dat iedereen naar Malawi moet verhuizen of op zijn minst deze ervaring met mij moet delen. Het is daar niet allemaal rozengeur en maneschijn. Ik heb bijvoorbeeld alle mogelijkheden in de wereld gehad als het gaat om educatie. Maar wist je dat veel kinderen in Malawi niet naar school gaan? Bijvoorbeeld omdat meisjes ongesteld worden en hier niet de voorzieningen voor zijn of omdat jongens aan het werk moeten, omdat hun vader er niet is? Daarbij zitten er gemiddeld 111 leerlingen in een klaslokaal en is er een groot tekort aan schoolmateriaal.

Je eigen vierkante meter

Dit alles roept een grote vraag bij mij op. Waarom omarmen wij onze brede variatie aan mogelijkheden niet gewoon, in plaats van toe te kijken hoe al die mogelijkheden een gestreste en onrustige generatie creëren? Ik heb geleerd om onze mogelijkheden te waarderen, maar ook om te beseffen dat ik niet van al die mogelijkheden gebruik hoef te maken. Er is maar 1,76 meter van mij, dus ergens houdt het op. Ik heb ook geleerd dat we een beetje van onze kansen en mogelijkheden kunnen delen met diegene die er weinig of misschien zelfs geen hebben, op welke manier dan ook. Kunnen we alsjeblieft stoppen met het creëren van een ongezonde, gestreste omgeving voor de komende generatie en onze energie gebruiken voor het creëren van een betere wereld? Als iedereen op zijn eigen vierkante meter begint, zullen we versteld staan van de impact.”

Esmée Das (21) loopt dit voorjaar stage bij Edukans en studeert Facility Management aan de Hogeschool Utrecht. Vorig jaar ging ze met World Teacher mee naar Malawi.