“Laat je niet gek maken” – De onderWIJSheden van juf Veronique (64)

Tijdens haar meer dan 45 jaar in het onderwijs heeft juf Veronique van der Horst (64) heel wat ervaring opgedaan. En ze staat nog steeds voor de klas, want “ik kan de kinderen niet missen!” Juf Veronique deelt haar wijsheden met ons en vertelt over haar leukste onderwijservaringen. Wat is er zoal veranderd in het Nederlandse onderwijsland? En waarom zou je investeren in onderwijs aan de andere kant van de wereld? “Omdat er zonder onderwijs geen toekomst is.” 

“Na 46 jaar onderwijs ging ik in 2016 met prepensioen. Maar ik miste de kinderen en het lesgeven. Nu geef ik weer les op mijn oude school, opnieuw bij de kleuters. Als ik ’s ochtends wakker word, zijn het de kinderen waar ik mijn bed voor uit kom. Om met hen bezig te zijn om hen een stapje verder te brengen. Als kleuters van 4 jaar binnenkomen, voelen ze zich vaak onveilig. Ik vind het heerlijk om ze een veilige omgeving te geven en te laten zien dat school leuk is. Toen ik nog fulltime werkte, dacht ik ‘s ochtends weleens: kon ik maar blijven liggen. Maar nu ik 2 dagen per week invalwerk doe, ga ik er echt uit met de gedachte: heerlijk, vandaag lekker een schooldag!”

Administratie en mondige ouders
“Doordat ik al heel mijn leven voor de klas sta, zie ik goed wat er door de jaren heen veranderd is in het onderwijs. Als docent had je vroeger bijna geen vergaderingen en we hoefden niets te registreren. Het is goed dat we ons nu meer moeten verantwoorden, maar we kunnen er ook in doorslaan. Ouders zijn veel mondiger geworden. Vroeger was de moraal ‘wat de juf zegt, is goed’. Nu is de moraal eerder ‘wat de juf zegt, klopt bij definitie niet, want mijn kind doet niets fout’. Ouders zijn veel bewuster, dat vind ik goed. Maar ze mogen wel blijven vertrouwen in de professionaliteit van de leerkracht.”

Drukke kinderen
“Ik merk dat kinderen tegenwoordig drukker zijn dan vroeger. Ook zijn er veel meer kinderen met problemen. De opvoeding is veranderd, onze voeding is veranderd en de agenda van kinderen is veranderd, denk ik. Toen mijn eigen kinderen klein waren gingen we af en toe naar opa en oma en in de vakantie gingen we een dagje weg. Verder hadden we rust in de weekenden: je was buiten, je deed een spelletje. Tegenwoordig zitten kinderen van vrijdagmiddag tot zondagavond volgeboekt met uitstapjes en leuke dingen. Ze gaan vrij laat naar bed. In de klas speel ik hierop in door kinderen even lekker een boekje te laten lezen als ze moe zijn, of door juist veel buiten te gaan spelen.”

Gouden tip
“Docenten van nu zou ik de tip geven: blijf bij jezelf, laat je niet gek maken. Er zijn veel docenten met burn-outklachten vanwege de hoge werkdruk. Mijn antwoord daarop zou zijn: probeer elke dag een genietpunt te vinden. Als je positief bent, kom je verder dan wanneer je altijd zucht. Je kunt de werkdruk enigszins verlagen door te kijken naar wat wél fijn ging. Vanuit de scholen zou het helpen als er meer onderwijsassistenten zouden zijn, ik ervaar dat zelf als zeer prettig. Door de hulp van een onderwijsassistent kan ik een half uur lang aan de slag met een leerling die extra ondersteuning nodig heeft en ik kan met de assistent(e) overleggen over een kind. Dat is wat mij betreft een van de oplossingen voor de hoge werkdruk in het basisonderwijs.”

Onderbroek door de wc
“Mijn leukste schoolanekdote? Als ik alles opgeschreven had, had ik een boek kunnen maken! Elke dag gebeuren leuke en minder leuke dingen en doen kinderen mooie uitspraken. Maar één gebeurtenis vergeet ik nooit meer. Een kleuter had het in zijn broek gedaan en ik dacht de boodschap handig door de wc te spoelen. Maar in plaats van alleen de boodschap weg te spoelen, spoelde de onderbroek weg. Het riool moest ontstopt worden en de school was er natuurlijk niet zo blij mee. Ik heb wel veel gelachen met mijn collega’s.”

Onderwijs over grenzen
“Kinderen een goede basis en een veilige omgeving geven vind ik niet alleen belangrijk in Nederland, maar ook in landen waar het onderwijssysteem minder goed geregeld is. Ontwikkelingssamenwerking zit in mijn bloed. Mijn moeder was ook docent en is twee keer naar Oeganda geweest. Ze kwam met gigantisch mooie verhalen terug. Zelf ben ik drie keer mee geweest met Edukans World Teacher en bleef ik twee keer drie maanden om nog meer te kunnen bereiken met de docenten daar. Af en toe krijg ik van een Malawiaanse onderwijsbegeleidster nog een mailtje dat ze onze methode nog steeds toepast. We hebben iets kunnen brengen waar de docenten echt iets mee kunnen. Als er nu weinig leerkrachten zijn, kunnen zij klassen combineren en beide klassen draaiende houden.”

Ieder kind verdient een kans
“Ik denk dat er zonder onderwijs geen toekomst is. Als je geen onderwijs krijgt, kom je nooit een stap verder. Als je kunt lezen, schrijven, rekenen, als je meer weet dan alleen over de omgeving waarin je woont: dan kun je een toekomst opbouwen. Ieder kind heeft daar recht op, waar hij ook woont. Door mee te gaan met World Teacher, kon ik een stukje ervaring brengen, waar de docenten en kinderen echt mee vooruit kunnen. Alle kleine beetjes helpen!”