24 september 2016

“Contrast voelt met de minuut groter”

Lieve Sofie,

Vandaag sta ik in de geluidsstudio voor het tweede seizoen van de tv-serie Nieuwe Buren. Ik moet mezelf opnieuw inspreken, daar waar het geluid niet goed genoeg was. Vlak voor ik naar binnen ga lees ik je brief.
De rest van de dag laat het verhaal van Manis me niet meer los.

Je had het tussenhaakjes geschreven voor Sophia. Dat de baby van Manis overleed.
Wat een leven heeft zo’n meisje al achter de rug. Terwijl ik een autoscene aan het naspelen ben‚ denk ik aan Manis, haar baby, de briefjes en iemand willen worden.
Ik krijg een bericht. Het consultatiebureau herinnert me eraan dat mijn zoontjes morgen ingeënt worden. Iets wat hier gelukkig vanzelfsprekend is, maar wat misschien voor de baby van Manis een redding was geweest.

Toen ik op de toneelschool zat, kreeg ik het in het tweede jaar moeilijk. Ik wist niet meer waarom ik daar zat en voor wie ik het deed. Ik zag het niet meer zitten en besloot te stoppen met de opleiding. Na een half jaar er tussenuit te zijn geweest, zag een docent van de regieopleiding mij een monoloog spelen en heeft mij toen terug gehaald naar school. De zelfreflectie in dat half jaar was belangrijk, maar zeker ook deze docent. Fantastisch hoe de docent van Manis haar briefjes is blijven schrijven. Dat hij haar zag en contact met haar is blijven zoeken.
Misschien wel haar redding.

Op de weg terug naar huis ren ik een supermarkt in. Ik kijk naar de schappen vol met etenswaren, luiers en wasmiddelen. Het contrast tussen onze werelden voelt met de minuut groter.
In de auto denk ik aan je brief en dat ik die morgen weer aan Sophia zal voorlezen. Ik bedenk me hoe groot ook de verschillen zijn, de emoties bij iedereen hetzelfde zijn. Verdriet, liefde angst en hoop. Hoop die de leraar van Manis haar gaf. Macey die 65 leerlingen zo inspireert, dat ze er geen genoeg van kunnen krijgen. Hoop die jij tijdens deze reis samen met Edukans aan de kinderen geeft. Een kans op een toekomst en om iemand te worden zoals Manis zelf zei.

Lieve Sofie volgens mij vlieg je morgen terug. Wat een overweldigende reis moet dit zijn geweest. Magnus heeft vast veel nieuwe vrienden gemaakt. Het zal wel even raar voelen om weer in Nederland te zijn.
Hoor graag van je als je terug bent hoe je op deze reis terugkijkt.
Happy landings!

Liefs,

Bracha